Bij de Marokkaanse winkel in mijn dorp koop ik een fles Italiaanse olijfolie en ik schrik van de prijs. De verkoper legt uit dat het komt doordat de oogst in Italië vorig jaar grotendeels mislukt is door een ziekte die de bomen heeft aangetast. Dat wist ik ook eigenlijk wel, maar ik had er even niet bij stilgestaan. Nu, klaar, zou je denken. Maar dan hoor ik een stem achter me, van een zo te zien keurige mevrouw: ‘Ja, dat is al twee jaar zo, heb je al die tijd liggen slapen of zo?’ Ik weet op dat moment even helemaal niet wat ik moet zeggen. Waarom doet iemand zo? Was dit a) nuttig; 2) nodig; 3) aardig? Driewerf nee! Ze was ook nog eens minstens de helft jonger dan ik, dus waarom dat ‘je’?
Het lijkt me een misverstand dat je altijd maar ongevraagd overal op moet reageren. Het is niet leuk, niet aardig, het is alleen maar bot. Zouden Nederlanders daar het patent op hebben? Soms denk ik van wel…
